Het is vandaag Thanksgiving en daarom heeft president Obama een kalkoen gratie verleend. Courage heet ‘ie, de kalkoen, maar waar hij die naam aan te danken heeft is mij niet helemaal duidelijk. Persoonlijk zou ik ‘Lucky Bastard’ toepasselijker vinden. Aan hem wordt immers niet gekluift.
Volgens mij stond president Obama niet zo erg achter het ritueel. Hij maakte wat suffe grapjes, zwaaide wat naar die kalkoen en toen stortten zijn dochters zich op het beest. Ik denk dat de president Courage veel liever met de pootjes omhoog op de eettafel had gezien. Maar dat kon ie natuurlijk niet zeggen waar z’n dochters bij stonden.
Courage mag nu de rest van zijn leven slijten in Disneyland. Samen met een lotgenoot die als stand-in fungeerde (voor het geval dat Courage het Witte Huis zou onder poepen denk ik).
Ik weet niet wat ik liever deed als ik een kalkoen was. Met een lekker bruin korstje op tafel staan of fungeren als knuffelkalkoen in een pretpark. In beide gevallen zou ik tegen Courage willen zeggen: faith and courage my boy, courage and faith.
Vandaag voor iedereen die zijn kalkoen geen gratie verleent een recept voor de bijbehorende saus.
Cranberrysaus
1 zakje verse cranberry’s
het sap van 1 sinaasappel
150 g suiker
klein teentje knoflook, zeer fijngehakt
1 tl rozemarijn
2 tl mierikswortel (uit een potje)
zout
zwarte peper
Cranberry’s met het sinaasappelsap, een scheutje water en de suiker laten koken tot een compote. Knoflook toevoegen en kort laten meekoken. Op smaak brengen met rozemarijn, mierikswortel, zout en peper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten